2de dag Saigon

Dag 6 (donderdag 21 juli)
Vandaag ontbeten was voor ons niet bijzonder met uitzondering van Thanh. Er was een beetje stokbrood, boter, tomaat, komkommer en een eierengerecht de rest bestond uit waren warme gerechten die hier ook ’s middags en ’s avonds (in onze ogen) gegeten worden, geen vruchtensap alleen water, thee en hele sterke koffie. Na het eten allemaal nog even douchen voor we weer de stad ingaan. Gisteren vertelde een man bij het oorlogsmuseum dat als we nog niet alles hadden gezien we de volgende dag terug mochten komen. En als echte Nederlanders betaamd maakten wij daar gebruik van. Dit keer namen we een taxi erheen. Het museum telt de drie verdieping met op elke verdieping verschillende zalen. Op de begane grond hingen pamfletten of krantenberichten van protest- of solidariteitsmarsen van mensen over de gehele wereld oa. Nederland. Het is wel grappig dat je in een museum leest dat gelukkig ook Nederlanders tegen deze oorlog waren. Op de eerste verdieping stonden de chemisch wapens gebruikte door de Amerikanen er hingen foto’s met de gevolgen ervan voor mens en natuur. Op de tweede verdieping hingen foto’s van de verschrikkelijke oorlog gemaakt door journalisten uit Japan, Vietnam en Amerika en dat deze ook het leven lieten. Buiten op het terrein stonden een aantal Amerikaanse tanks en helikopters. Helaas ging het museum tussen de middag dicht en zijn we er nog niet helemaal doorheen geweest, maar nu gaan we niet meer terug. We hebben een taxi aangeroepen en de chauffeur heeft ons naar een chic uitziend restaurant gebracht. Een ober bracht ons naar een airconditioner ruimte en hebben we redelijk gegeten. Na het eten te voet naar het Tax Trading Center in de Le Loi (straat )waar we lekker hebben geshopt. Myra kocht een Hello Kitty tas en traditionele stewardess kledij. Anouk heeft oorbellen, schoenen dezelfde kimono als Milou en Ludy is helemaal klaar voor carnaval met een zwart Vietnamees of Chinees bedrukte jas. We hebben nog leuke kommetjes gekocht voor thuis. In het Center was een koffiecorner waar ze heerlijke cappuccino en fruit drinks hadden. Met nieuwe energie weer verder.
In de dezelfde straat komen we onderweg langs de Ben Thanhmarkt. Dit is een enorme complex met een enorme keuze aan kleding. Daar hebben we drie rokjes annex jurkjes gekocht. ’s Avonds bezochten we een computer winkel want Thanh wilde voor zijn oma een draadloos netwerk kopen. Daarna gegeten niet zo heel ver van het hotel waar ze mooie versierde cocktails maakten. Op de terug weg liepen we langs een bakkerij waar ze prachtig versierde taarten verkochten voor allerlei gelegenheden. Weer proberen te slapen. Aan de kant waar wij sliepen ( Milou, Thanh, Ludy en Aly ) was er een kareoke bar en volgens mij stonden deze buiten.
Terug in het hotel: Wie hier geboren is (HCM stad) zal het heel gewoon zijn, maar bijna 24 uur per dag hoor je continue getoeter en het gegons van auto’s, bussen, kleine vrachtwagens, scooters en brommers. Zelfs op onze kamer blijf je het maar horen. Twee dagen in deze stad, die door de meeste mensen nog steeds Saigon word genoemd is voldoende. Niet dat je alles gezien hebt, maar door de drukte om je heen de hele dag waardoor je ook slechter slaapt, de drukkende warmte en het niet alledaags eten maakt dat het genoeg is. Je krijgt als je zo door de stad loopt een goede indruk hoe er geleefd word. Alles op de straat. ( Veel dingen die hieronder omschreven worden gelden voor veel dorpen en steden waar we geweeste zijn). Vlak langs de weg waar het verkeer over gaat staan verkopers met eten en drinken, met je scooter kun je daar even stoppen en een hapje of een drankje nuttigen. Het is heel gewoon dat als je in een restaurant of winkel bent er mensen binnen lopen die koekjes of lootjes willen verkopen (bij ons vragen ze gelijk ‘hebt u daar een vergunning voor?) Een niet meer in gebruik zijnde telefooncel word gebruikt als stallinkje voor fris met daarbij een ieniemienie terrasje.
Is de band lek van de brommer word deze ter plekke gemaakt op de stoep. Een tweede sleutel bij laten maken kan ook waar je bijstaat, maar dan niet zoals bij ons met een machine, nee hier maken ze gebruik van allerlei vijltjes.
Geen vuilniswagen komt eraan te pas gewoon met veger en blik word het meeste vuil opgeveegd en in een container gegooid zij lopen in de goot en zijn niet bang om aangereden te worden. Hangend met z’n tweeën bovenaan een metershoge reclamebord ieder op een eigen iel laddertje die alleen maar vastgemaakt is met haken hoezo geen veiligheidsgordel.
Enkele bedelaars zijn we tegen gekomen, maar de meeste (arme) mensen gaan handelen in gevarieerde producten om toch wat Dongs te verdienen.
Er hangen kilometers dikke bundel stroomkabels die in een kluwen bij elkaar komen waar je soms gewoon bij kan.
Bidden kan ook midden in de stad net als bij ons wel de schoenen uit.
De mannen met de groene uniformen in de stad zijn toeristenpolitie die vooral bij oversteekpunten de boel in de gaten houden en meehelpen om veilig over te steken. De mannen in het blauw met pet staan vaak bij openbare gebouwen voor de bewaking maar ook om taxi’s aan te roepen. Vaak zie je in winkels de verkoopster gekleed in zijde broeken met daarover heen een zijden jurk (zo ook stewardessen). Zij zien er heel mooi uit met hun slanke figuurtje. Bij de juwelier kan men, vaak voor een gunstigere koers, geld wisselen. In hotels hebben we al een paar keer met euro’s betaald en terug laten betalen in Dong.