Naar Saigon

Dag 5 (woensdag 20 juli )
Om 8:30 ging de wekker. Na de dagelijkse ochtendrituelen, ontbijtbuffet bij Lan Rung ressort. Anouk, Milou, Myra en Thanh zijn nog even gaan zwemmen voor vertrek. Tegen 11 uur alles ingepakt, een kleine tas met spullen om mee te nemen naar Ho Chi Minh stad en grote tas om in Vung tau bij fam Nguyen te laten, want het leek ons gemakkelijker om niet al te veel bagage mee te hoeven nemen. Ludy heeft maar kort kunnen genieten van zijn koffer. Gisteravond heeft de oom van Thanh hem voor hem meegenomen. Deze zat helemaal ingepakt. Aan de rits van de tas zat een label, daarna hadden ze hem in een soort rijstzak gestopt en daar ook weer een label omheent. Met een nagelknippertje heeft Ludy hem uiteindelijk geopend. En nu blijft hij in Vung Tau achter.
Kort na 11 uur werden we door de oom van Thanh (ik heb moeite om z’n naam te onthouden; iets van Giau; Thanh spreekt hem aan met ‘4e mijnheer’, dat is volgens traditie en volgt op leeftijd: opa is 1e, Tam is 2e, andere oom is 3e en deze oom is 4e) naar de haven gebracht. Kaartje gekocht voor de snelle passagiers ferrie, afscheid genomen. Nog een kwartiertje wachten in de wachtruimte en toen aan boort (stoel nummers 18 t/m 23). De tocht duurde ongeveer 1,5 uur; eerst een stuk over zee, dan de rivier op die in het begin heel er breed is en later wat smaller, maar nog altijd behoorlijk breed is. Buiten foto’s gemaakt. Onderweg ook nog wat gepraat met 2 Russische jongens en Vietnamese mede passagiers.
Bij aankomst in HCM worden we bij het verlaten van de kade meteen aangesproken door taxichauffeurs, maar wij weten de prijs (zij vragen veel meer) en ook welke taxi’s we best kunnen nemen. Die staan 50 meter verder. We zijn aangemeerd in district 1 (HCM is ingedeeld in allerlei districten, zoals Parijs) en ons hotel is een paar km verder op ook in district 1. De rit erheen is een eerste kennismaking met de drukte hier: niet zoveel auto en bussen, maar hordes brommers. Op foto’s van een paar jaar geleden zie je nog vrij veel fietsen en eenvoudige brommertjes. Nu nauwelijks nog fietsen en steeds meer moderne brommers en scooters.
We hebben een adres van een 3 *** hotel meegekregen: Rang Dong, 81-83 Cach Mang Thang Tam – Q1 – Ho Chi Minh (www.rangdonghotel.com). Prijs is ongeveer €25 per kamer. Hier checken we in en krijgen 3 kamers op de 6e verdieping; allen dezelfde kamers deze keer, met 2 brede een persoonsbedden, zitbadje, airco, etc. Eerst opfrissen, daarna de stad bekijken. We vertrekken te voet vanuit het hotel. Het oversteken van de straten lijkt een hele tour, maar we leren het snel. We willen eerst wat eten. Stappen ergens binnen wat in 1e instantie op een restaurantje lijkt, maar bij binnenkomst vol met brommer blijkt te staan. Thanh vraag naar een restaurant; we moeten even terug naar de rotonde die we juist zijn gepasseerd en een andere straat in. Snel gevonden. Binnen is het netjes. Er wordt een tafel vrijgemaakt voor 6 personen. Het eten is prima, vooral het heerlijk gemarineerde vlees. Na het eten gaan we wandelend richting het herenigingspaleis. Bij aankomt is het tegen 4 uur en is men juist aan het sluiten. Daarna maar verder gelopen naar het oorlogsmuseum (War Remnants museum kosten: 52 eurocent pp.) dat is tot 5 uur open. We kunnen dat nog ongeveer 3 kwartier bekijken. Het is erg indrukwekkend en deze tijd is eigenlijk te kort. Na 5 uur verder gelopen naar de “Notre dame” en vervolgens naar het daar tegenovergelegen monumentale postkantoor. Hier wat geld gepind. In de hoeken aan de kant van de ingang zijn winkeltjes een apart stukje met zilveren sieraden en een groter deel met allerlei hebbedingetjes. Milou koopt een ring, Myra armbandje, Anouk klokje en Anouk en Thanh beien enkele briefkaarten. Aan een buffet in het postkantoor kopen we ook postzegels. Thanh schrijft zijn kaarten en post ze meteen. Anouk neemt ze mee naar het hotel en geeft ze dezelfde avond nog af bij het hotel. De dames willen shoppen. Vlak bij het hoofdpostkantoor is een groot warenhuis, Diamond Plaza genaamd. Aly is goed voorbereid en weet al te vertellen dat het daar duur is. Bij binnenkomst blijkt het een soort Bijenkorf te zijn. Veel verdiepingen westerse merkkleding prijzen vergelijkbaar als in Nederland. Een tijdje rondgekeken, nog bijna iets gekocht, maar uiteindelijk toch maar niet. Bij buitenkomst is het na half 7 en dus donker. We spreken een Taxi aan, maar komen blijkbaar niet op het goede moment. Het lijkt er op dat de Taxi’s gecontroleerd worden en ze willen weg. Maar gaan lopen richting hotel. Eigenlijk een erg leuke ervaring, maar voor sommige een beetje ver. In de laatste vrij lange straat naar het hotel wachten we regelmatig. Anouk wisselt nog haar teenslipper met Thanh (gewone slippers) wegens blaren. We zijn allen blij als we er zijn en ook de laatste drukke straat over zijn. Uitpuffen en douchen. Tegen 8 uur eten; zo dicht mogelijk bij want niemand heeft nog zin om ver weg te gaan, zeker niet lopend. Dus gegeten in het hotel zowat naast lift. Het duurde een hele tijd voordat we een keuze konden maken; er worden nog extra menukaarten tevoorschijn gehaald, maar dat maakt het niet gemakkelijker. We missen oom blijkbaar. Thanh spreekt prima Vietnamees, maar is wat minder gewend dit te lezen. Uiteindelijk was hetgeen we bestelden niet slecht, maar wat weinig, dus nog maar een ronde besteld. De rekening ook hier laag (ongeveer €17 voor 6 pers.).