Een tochtje met de kabelbaan in Vung Tau

Dag 9 (zondag 24 juli)
Tegen 9 uur naar beneden voor het ontbijt. Dit keer ontdekken we het tweede buffet, wat nog wat beter gevuld is dan datgene in de ander hoek dat we de dag eerder gebruikten. We ontbijten allen uitgebreid en zijn het er over eens dat dit hotel qua ontbijt het beste is. Terug naar de kamers, voordat we om 12 uur uit de kamer moeten rusten we wat, pakken onze koffers in, bijwerken van dit verslag, beetje tv kijken en een beetje lezen. Tegen twaalven naar beneden en twee taxi’s besteld die ons een paar kilometer verderop bij hotel Kyhoa afzet (beide taxis exact 22.000 dong; de meters zijn geijkt). Inchecken is pas vanaf 2 uur, maar men belooft 1 kamer tegen 1 uur klaar te hebben. Het is inmiddels bijna half 1, en we wachten in de lobby. Juist na enen wordt ons een drankje aangeboden en komt de hotelmanager; het gaat een kwartiertje langer duren. Om half twee staan de koffers in de eerst kamer en vertrekken we te voet naar de kabelbaan op enkel honderden meters van ons hotel. De kabelbaan gaat naar boven op de grote berg. Vung tau heeft 2 bergen, een grote en een kleine. De kleine heeft twee bulten, op de ene waren we enkel avonden eerder van het uitzicht gaan genieten, op de ander bult staat een heel groot Jezus kruisbeeld dat uitkijkt over zee. Het was tamelijk rustig bij de kabelbaan. Kaartjes gekocht á 100.000 D per stuk (Myra is <1.5 m en kan voor de helft). We stappen in. De kabelbaan is gloednieuw en van Zwitserse makelij (geeft iets meer vertrouwen dan Chinees), en is eigenlijk een skilift zonder skikokers. Ruim plaats voor 6 personen). De tocht naar boven gaat vlot en biedt prachtig uitzicht. Eenmaal boven, blijkt als snel dat hier ook het een en ander is opgezet, maar we hebben vooral honger. De eerste de beste gelegenheid doet zich snel aan. Tijdens de bestelling krijgen we al enig wantrouwen (met name Thanh), een ruime kaart, maar het merendeel blijkt er niet te zijn. Tijdens de bediening van de drankjes worden al enkele vergeten. Tijdens het eten is het nog belabberder. Wat we uiteindelijk krijgen is duidelijk minder van kwaliteit dan we gewend zijn in Vung tau (dit was de enig minder eetervaring in al die dagen). Na het eten lopen we verder over de paden op de top van de heuvel. Het blijkt hier de Efteling in wording, er is al een roei/waterfiets vijver, reuzen schommelschip, allerlei draaimolens, een enorme Boeddha en vele andere als reuze beelden aan de ingang van een grot met altaar. Eveneens aandacht voor het christendom, in kerststemming. Dierentuin, podium voor optreden en Alpine Coaster. Dat laatste is prachtig aangelegd, je gaat van de hooggelegen opstapplaats een stuk via een dal omlaag en daarna aan een kabel weer omhoog. Dat willen we toch even ervaren. Het is leuk en de kinderen gaan een 2e keer. We vermaken ons de rest van de middag in het pretpark en gaan rond 5 uur weer omlaag. We krijgen ook de sleutels van de andere kamers en gaan opfrissen in douche en zwembad. Vanwege de maaltijd deze middag, beginnen de magen vandaag bij de meesten wat eerder te knorren. Kort na 7-en lopen we naar beneden (ons hotel ligt een honderd meter van straat tegen de heuvel op) op zoek naar een restaurant. Kort bij is een Vietnamees restaurant, het is er druk, veel lokale mensen dus dat moet goed zijn. We bestellen drinken (frisdranken een bia ba ba ba (bier 333)) en als eten kip, verschillende soorten vis en scampi’s aan een satéprikker met gebakken rijst en noedels. Het smaakt weer prima, nog wat meer kan geen kwaad. Naast bier bestellen kan inmiddels ook de rekening vragen (hoewel het wellicht komisch klinkt, maar na een lach komt toch altijd het gevraagde papiertje) deze keer weer Vietnamese prijzen (€17 voor 6 personen). We steken de straat over voor een ijsje (bij het verlaten van de kabelbaan was een kraampje, Alibaba genaamd, met allerlei smaken schepijs opgevallen). Wie nog honger heeft neemt iets. Het Turkse ijs smaakt prima. Het is druk op straat. Erg fijn in Vietnam zijn de zwoele avonden. Het is vroeg donker (tegen 18:30), maar in tegenstelling tot in Nederland blijft het aangenaam warm. Je ziet dan ook veel mensen op straat, zeker ook hier aan zee, brommers geparkeerd aan de rand van de weg of op de stoep: beetje zitten, samen praten, wat eten en drinken, kortom veel ambiance.
De laatste wandeling die dag naar boven naar het hotel en naar bed.