Dag 13 maandag 10 augustus 2015 Provo

Na het ontbijt gaan we naar Salt Lake City.
We willen eerst een bezoek brengen aan de beroemdste Mormoonse Temple, Jezus Christ of the latter day saints. (de kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen). De temple bevind zich in Temple square in Downtown Salt Lake City. We kunnen niet in de Temple (misschien omdat ze het netjes willlen houden?). In een van de bezoekerscentrum, South visitors Center kunnen we wel en manquette zien en filmpjes bekijken van het interieur en waarvoor de ruimtes dienen. We beginnen met de tentoonstelling over de geschiedenis van de bouw. Er is 40 jaar aan de bouw van de tempel gewerkt (1853 tot 1893).
Er staat een kleinere kerk in het park die in de tussentijd is gebruikt.
Buiten het park staat een heel abnormaal, gigantisch groot congrescentrum met 21.000 zitplaatsen. Een aantal mannen waren bezig om de stoelen eruit te halen want er moest nieuwe vloerbedekking in. Tijdens de Olympische spelen van 2002 hebben daar de ceremonies plaatsgevonden.
In het gebouw de Tabernacle staat het grootste pijporgel ter wereld met 11,623. pipes, wij vinden het niet zo´n bijzondere qua uiterlijk er zijn wel mooiere.
Voor genealogie kun je kiezen tussen twee gebouwen. De een heet Family History library, in dit gebouw kun je heel uitgebreid zoeken naar je voorouders. Wij kiezen voor het Joseph Smith Memorial Building waar enkele computers staan voor een kort onderzoek naar onze ancestors.
Dit is een in Renaissance stijl gebouwd gebouw. Heel chique inrichting. Er zit een dame piano te spelen onder een schitterende kroonluchter. Er staat ook een beeld van Joseph Smith, de Profeet of the latter days.
In de zaal voor genealogie staan een stuk of twintig computers. We krijgen hulp van een oudere vrijwilliger. Via de website Familysearch vinden we de voorvaders van Ludy. Ondanks een kort onderzoek zitten we toch een uur binnen. Een poster in de zaal geeftf aan hoe onze voorvaders aankwamen op Ellis Island.
In het park zijn ze bezig met kerstverlichting in een boom te hangen. Ze zijn er nu al mee begonnen want ze doen er drie maanden over voordat alles erin hangt.
Ze zijn hier allemaal heel vriendelijk iedere vrijwilliger wil je helpen of rondleiden, maar er was er ook een die een kopie van het heiligboek van de Mormoon wilde geven, dat hebben we afgeslagen. Op de badges van de vrijwilligers kun je zien uit welk land ze komen. Degene uit Nederland is er vandaag niet.
In het centrum van de stad staat aangegeven waar de vlam heeft gestaan van de olympic games 2002.
We gaan naar het overdekt winkelcentrum en nemen een kijkje in de Disney winkel. Voor het eten is er een hele verdieping fastfood. Hier ook weer een enorme keuze. We zijn wel 20 minuten kwijt om iets te kiezen. Twee kiezen voor de McDonalds, een voor de Subway, een voor sushi en nog een voor Chinees.
Anouk heeft nog een winterjas nodig die kopen we bij Macy´s en Milou koopt producten bij Lusch (fresch handmade cosmetics). Bij Starbucks bestellen we wat te drinken. Op iedere beker worden onze namen geschreven. Ze hebben wat moeite met onze namen: Milou is Mielo, Anouk is anuk, Myra is Milla. Ludy werd Ludi en mijn naam Ally die twee vielen wel mee.
We hebben genoeg gezien van de stad en gaan richting Salt Lake (120 km lang ). Als we bij het meer zijn moeten we nog een heel eind over het harde zoutzand lopen voordat we bij het water zijn. Er is geen echte winter geweest afgelopen seizoen en daardoor is minder smeltwater in het meer gelopen. Het is ongeveer twintig minuten lopen. Het water is warm dus koel je niet af. Het is maar goed dat we pas aan het eind van de middag zijn gegaan anders hadden we het niet lang uitgehouden. Het meer is niet diep om even te drijven in het water moet je weer een stuk lopen. Ludy, Anouk en Milou hebben ervaren hoe het is om in het zoute water te zwemmen. Op de parkeerplaats staan een groep meisjes in blauwe turnpakken. Ze zijn daar voor een fotosessie,
In salt Lake City zien we voor het eerst spoorbanen en treinen